A więc kontynuuję swoją peregrynację dookoła
skały. Kolejny wart obejrzenia obiekt to ... meczet i położony obok niego duży parking. Nad okolicą roznosi sie głos muezina nawołującego do modlitwy. Miałem nawet nagrać to zawodzenie muezina na komórkę, ale w tym jaskrawym słońcu nie mogłem zobaczyć ikon na wyświetlaczy komórki, żeby przełączyć z trybu zdjęć na tryb nagrywania. A jak znalazłem, to akurat muezin skończył swoje
Uploaded with
ImageShack.us
Tuż obok chyba na najdalej wysuniętym w morze cyplu latarnia morska:
Uploaded with
ImageShack.us
Tyle że wokół latarni trwa remont i nie można było się dostać w pobliże. A więc na siodło i naprzód. Niedaleko jednak na drodze okalającej
skałę zaintrygował mnie inny obiekt. Na podorędziu była nawet zatoczka przydrożna, więc zaparkowałem i cyknąłem:
Uploaded with
ImageShack.us
Dla ciekawości dodam, że następny obiekt za pierwszoplanowym to ... spalarnia śmieci. No, nawet nie myslałem że angole to taki pragmatyczny naród. Ale jak się mieszka na skale, gdzie miejsce jest limitowane, trzeba sobie jakoś radzić.
A motocykl na nic się nie skarży , tylko cierpliwie czeka ...
Uploaded with
ImageShack.us
Dalsza droga z powodu jak mniemam trudności inżynierskich nie przebiega na skraju morza, tylko w wydrążonym tunelu. Muszę przyznać że zrobił on na mnie przygnębiające wrażenie. Ciemny, pod sklepieniem zawieszone co jakiś czas żarówki, słabo oświetlające postrzępione skały ścian i sklepienia. Jedna była jednak niezaprzeczalna zaleta tego tunelu, czyli chłodek ... tak tylko ze 25° C
Po wyjeździe z tunelu jakaś dzielnica na pierwszy rzut oka przemysłowa, ale wkrótce spoza magazynów wyłania się prawdziwa plaża. A że to na dodatek sobota, więc tłok i bardzo duzo zaparkowanych samochodów. Motocykli też
Widok na gibraltarską plażę:
Uploaded with
ImageShack.us
Widok na
skałę od strony miasta:
Uploaded with
ImageShack.us
Chciałem jeszcze dostać się do portu, bo zawsze pociaga mnie jego "klimat", ale tym razem się nie udało. A wędkarze są wszędzie:
Uploaded with
ImageShack.us
Jako że zaczęła się zbliżać późna godzina popołudniowa, czas było pomyśleć o jakimś lokum. Wyjechałem z posiadłości korony brytyjskiej do Reino de Espa?a, przejechałem obok ciągnącej się w dalszym ciągu kolejki samochodów czekających na wjazd do Zjednoczonego Królestwa. Jak już jesteśmy przy kwestiach geografii politycznej i
brytyjskiego ciernia w hiszpańskim ciele , warto przytoczyć z Wiki inne ciekawostki:
W skład Hiszpanii wchodzą także Baleary na Morzu Śródziemnym, Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim oraz tzw. terytoria suwerenne (hiszp.: plazas de soberanía), w skład których wchodzą dwie hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla, oraz liczne niezamieszkane wyspy po śródziemnomorskiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, takie jak enklawy będące częściami prowincji Kadyks i Malaga: Chafaryny, Alborán czy Perejil. Do Hiszpanii, a dokładniej do Katalonii, należy także otoczone przez terytorium francuskie miasteczko Llívia. Najdalej wysuniętym na północ punktem kraju jest przylądek Estaca de Bares w Galicii, na południe ? Punta Saltos na kanaryjskiej wyspie Hierro, na wschodzie ? Punta Esperó na Minorce.
Moje rozmyślania nad kwestiami geograficznymi nagle przerwało lekkie gibnięcie się motockla. Ale że nic się nie działo niepokojącego, połozyłem to na karb jakiejś nierówności drogi. Postanowiłem podjechać jeszcze tego dnia w podliże Cadizu, znaleźć jakieś lokum i zobaczyć wreszcie ocean atlantycki. Moje plany w jednej chwili jednak zweryfikowała brutalna rzeczywistość, bo się po zatrzymaniu okazało że ... mam z tyłu kapcia. Po prostu
ZONK 
Nieszczęście dopadło mnie w miejscowości Algerciaz, obok hotelu Alboran. Poproszony o pomoc tubylec poradził udać się do pobliskiej stacji benzynowej i zakupić reparaturkę w sprayu. Na początek dobre i to. Przeszedłem się ten kawałek. Hm, czyżby przyszedł czas na naukę chodzenia ? Wróciłem z reparaturką, ale nieprzekonany, bo przecież wiadomo,że to tylko półśrodek. Odwagi dodali mi kelnerzy, którzy wyszli z hotelu na papierosa. Ci się nie szczypali, odebrali sprey, wstrzyknęli do koła które nabrało pożądanych kształtów i owszem i kazali jechać do pobliskiego centrum handlowego do stacji szybkiej obsługi. No to
na koń, spiąłem virażkę i naprzód. Jest i stacja, tylko że radość ma wkrótce zgasła, bo motocykli nie robią. Każą jechać do innego centrum handlowego - tak z 5 km, do Norauto - którzy robią motocykle. Wiec podpiąłem Virażkę do węża ze sprężonym powietrzem, napompowałem i naprzód !!! Jadę z duszą na ramieniu, ale się udało, jest Norauto. Nawet dzielnie przystąpili do dzieła, ale nagle problem. Detka, czyli po ichniemu
KAMERA. Nie mają
KAMER, tylko półki zawalone oponami bezdętkowymi (po ichniemu PNEUMATICO). I niech kto nie powie , że podróże nie kształcą, przynajmniej lingwistycznie - w minutę nauczyłem się dwóch specjalistycznych pojęć i chyba szybko ich nie zapomnę
A więc co robić ? Miła dziewczyna z Norauto tłumaczy mi, że o godz. 18 w sobotę już nie ma szans, żeby sprowadzić dętkę. Owszem sprowadzą, ale we ... wtorek, bo w poniedziałek 15 sierpnia jest u nich święto, podobnie jak i u nas w Polsce. Musiałem dziwnie wyglądać, bo pracownicy stacji zaprowadzili mnie na zaplecze i kazali pić wodę z satoratora. Rzeczywiście, wyglądałem na lekko przegrzanego, z emocji i oczywiście panującej aury. Jak już doszedłem do siebie to powiedzieli, żeby we wtorek nie przyjeżdżać do nich, tylko położonej po drugiej stronie autostrady stacji Moto Ekstreme. Tam powinni mieć dętki, więc odpadnie operacja sprowadzania. No to jestem uziemiony. Korzystam jeszcze z węża, nabijam ile się da kamerę i pneumatoco i walę do hotelu, pod którym spotkało mnie nieszczęście. Tenże hotel miał niezaprzeczalną zaletę, bo tuż obok była stacja obsługi samochodów peugeot, gdzie zawsze będę mógł skorzystać ze sprężonego powietrza, przynajmniej w moim mniemaniu. Udało się dojechać. I nawet było wolne miejsce, tylko cena ... za trzy doby 210 ?. Ale nie czas na marudzenie czy
żałowanie róż, gdy płoną lasy. Rozgościłem się w hotelu, nawet niczego sobie,
lalka musiała się zadowolić miejscem pod wiatą na parkingu. Przynajmniej się nie rozpuści na słońcu
Teraz fajnie to wygląda jak się pisze po fakcie, przygoda - ot co. Ale muszę stwierdzić, że byłem w tym momencie nieźle
posrany. Jeszcze bardziej się posrałem, jak wyciągnąłem globus Europy, żeby zlokalizować tę miejscowość Algercias. Miejscowość to i owszem znalazłem, ale jak otworzyłem mapę poglądową Europy i zobaczyłem rzeczywistą odległość do domu
. Bo co innego zobaczyć odległość, a co innego jakaś enigmatyczna cyfra 3800 km circa.
Późnym wieczorem hotel się zapełnia, podobnie jak i parking. Pomiędzy samochodami tylko mój motocykl, stoi sobie na małym kapciu. Jak widzę i słyszę przejeżdżające motocykle, to się serce kraje. Ale cóż, pozostaje uzbroić się w cierpliwość. Wobec dotychczasowej aktywności takie siedzenie w miejscu po prostu człowieka dobija. Mam telewizję, będzie można podszlifować język hiszpański
Od dziewczyn w recepcji dostaję klucz do Wi-Fi, wiec na telefonie przeglądam pocztę i FMYV - chyba nawet udało mi się wysłać jakiegoś posta. Aprowizacja we własnym zakresie, w końcu jestem wyposażony na różne ewentualności. Tylko zamiast chleba muszę zadowolić się bagietkami - nie dość że ze swej natury są dla mnie mało przyswajalne, to na dodatek jeszcze w bagażu mi się lekko
sprasowały. No tak - ale kto powiedział, że będzie lekko ?
Moje miejsce odosobnienia, czyli pozłacana klatka:
Uploaded with
ImageShack.us
Uploaded with
ImageShack.us
Niedziela, 14 sierpnia. Wypoczywam. Nie chce mi się wyłazić z hotelu, upał jak był tak jest. Oglądam w TV wyścigi motocyklowe i ... corridę. Relacja z mordowania byka gdzieś na prowincji dostarcza mieszanych uczuć. Stoi sobie taki byczek, jeźdźcy na koniach wbijają mu w kark takie coś na kształt dużych szaszłyków. Bydlę się od nich ogania jak od much, podobnie jak od pomocników torreadora. Po jakimś czasie przychodzi kulminacyjny moment, torreador bierze muletę, szpadę i szykuje się do zadania
coup de grâce. Jednak bydlę nie wyczuwa powagi chwili, tylko kładzie się na ziemi wyczerpane. Konsternacja, popsuta cała zabawa. Torreador dla uspokojenia gawiedzi, która zapłaciła za widowisko zadania śmierci wskakuje na konia i wyczynia różne cuda woltyżerskie, żeby choć po trosze uspokoić publiczność. Co się stało z bykiem nie pokazali.
Pod wieczór, jak się lekko ochłodziło spaceruję w pobliżu hotelu. Spotykam Polaków, którzy od strony Porto objeżdżają płw. Pirenejski - ale puszką marki Ford Mondeo. Wymieniamy trochę uwag natury podróżniczej, po tygodniu miło jest porozmawiać nie wytężając ponad miarę pamięci i inteligencji lingwistycznej.
Poniedziałek, 15 sierpnia.
Przebudzenie w obcym miejscu, chwila konsternacji. Tak qrna, to nie sen. Jesteś uziemiony prawie cztery
tysi kilometrów od domu. Samodyscyplina jednak powoduje, ża zaczynam rutynowe czynności, które pozwalają zapomnieć o skrzeczącej rzeczywistości. Prysznic. golenie, szorowanie zębów. Herbatka, bagietka i coś do bagietki. Będzie dobrze ...
Na razie dla swojego dobra nie opuszczam hotelu coby nie dostać porażenia słonecznego. Zastanawiam się, jak sobie radzą ludzie na tutejszych plażach ... może trenują cały rok pobyt w piekarniku i takie jak tu
ciepełko nie robi na nich wrażenia
Ja też kiedyś byłem w Hiszpanii w pobliżu Barcelony, ale we wrześniu, czyli w cywilizowanej porze. Nawet deszcz parę razy padał (nota bene zmyło wtedy do morza trochę samochodów, które ludziska parkują w wybetonowanych korytach rzek). Ale to tylko stwarzało okazję do zwiedzania Barcelony, Girony, Costa Brava czy na przykład sanktuarium w górach, którego nazwy akurat nie pomnę. No i pobyt na plaży nie kojarzył mi się ze sportami ekstremalnymi
Cały czas analizuję swój plan naprawczy maszyny. We wtorek skoro świt (a tu jak wspominałem to pora tak. koło godz. ósmej) wstaję, poranne ablucje. Biorę plecaczek, dokumenty i pcham virkę do peugeota. Dobijam powietrza do przedziurawionej opony, jadę do Moto Ekstreme. Potem improwizuję
A jak nie napompują koła w peugeocie ? Eeee, to nie franca (sorry - Francja), na pewno napompują. Tu ludziska życzliwe. A jak się wypną na mnie w Moto Ekstreme ? Pozostaje Norauto. Kiedy to wszystko pozałatwiam ? Starczy kasy i urlopu? Czuję, że te bezustanne analizowanie szans na naprawę przeradza się w jakąś obsesję. Kładę się spać, co ma być to będzie.
Wtorek, 16 sierpnia AD 2011. Zrobią koło czy nie zrobią. Ta myśl kołacze się od chwili otwarcia oczu. Ubieram się, coś przekąszam i na dwór. Jeszcze ciemnawo, a w peugeocie już ludziska się krzątają
Ja do virki, a tu koło full kapeć ! Będzie ciężko pchać, bo o jeździe nie ma mowy, jeżeli jeszcze nie chcę płacić za nową oponę. Podłączam do wentylka spray i resztami zawartości doprowadzam koło do kształtu mniej więcej toroidalnego. Pcham te 50 metrów, proszę o press aire. Z początku nie kumają, wreszcie z uśmiechem wręczają pistolet na końcu kolorowego przewodu w kształcie sprężynki. Ufff, nie zawiodłem się na Hiszpanach. Syk powietrza koi rozkołatane nerwy. Jeszcze podziękowanie, ryk silnika działający jak balsam i naprzód. Pięć kilometrów w chłodzie poranka i jest ... Moto Ekstreme. Tylko w przeciwieństwie do peugeota jakaś tu martwa cisza. Pytam w salonie Skody obok czy będą dzisiaj chłopaki urzędować. Chyba będą, ale jakoś tak bez przekonania. Ale za piętnaście 9 są ! Powoli otwierają przybytek i wreszcie zainteresowali się mną. Co jest ? No jak to co, kamera i pneumatico kaputt ! Popatrzyli i ... OK. Proszą aby pójść sobie zwiedzać centrum handlowe (te koło Norauto) i wrócić o 11. Korzystam z okazji, bo miałem wysłać karty pocztowe z Gibraltaru i próbuję je zakupić. Niestety, w tak dużym centrum nie handlują kartkami pocztowymi. Do 11 nic nie znalazłem, więc poszedłem szukać szczęścia w Moto Ekstreme. Virka stoi na podjeździe jak stała ... tylko błyszczący niespatynowanym mosiądzem zaworek koła świadczy, że robota się udała
Koszt - 40 ?. Niech i tak będzie, szef zakładu jeszcze się tłumaczy, że dał dętkę Michelina, a nie
no name made in china. Myślę, że wszystko made in china, tylko w tym przypadku know who made
Przy okazji wywiązuje się dyskusja o olejach. Bo oprócz załatwionego koła zaczyna mi się pocić silnik na obu cylindrach w okolicy uszczelek głowic, podejrzewam że to na skutek jazdy w upałach i nieprzestrzegania sjejsty. Ja jadę na minerałe, chłopaki chcą mi dać (za odpłatnością ma się rozumieć) syntetyka na ewentualność dolewek. Okazuje się, że do motocykli nie sprzedają w Hiszpanii mineralnego oleju. Odbieram moto i do hotelu. Jeszcze prysznic, pakowanko i ... w drogę. Już mi nie w głowie Cadiz, obieram kierunek na Polskę. Jadę tylko w dżinsach i T-shircie, nawet fajnie jest. Zmieniłem zdanie o fajności, jak mi się słońce zaczęło dobierać do skóry. Już piecze lewe przedramię i szyja
Tego dnia próbuję znaleźć nocleg jak poprzednio w Archidonie - niestety, w miasteczku jest jakiś festiwal i hotel zajęty. Posiedziałam tylko z dziewczynami z obsługi przy stoliku pod girlandami winogron, które brak pokoju zrekompensowały mi kawą i swoim towarzystwem. Kilkanaście km dalej znajduję lokum w przydrożnym hotelu. Miłe zaskoczenie, bo cena tylko 22 ?. Może dlatego że bez klimy, ale dość późna pora zrekompensowała ten niedostatek. Po zachodzie słońca robi się raczej chłodno, przynajmniej jak na warunki hiszpański. Pokój fajny, okno na drogę, ale tę mniej uczęszczaną. Za to jest tor kolejowy, ale pociąg przetacza się tylko raz z donośnym bulgotem diesla. Podziwiam ponad górami pełnię księżyca. Zaniepokojony poceniem się silnika postanawiam podróż rozpocząć o szóstej rano, bo według prognoz podanych mi przez syna będę przejeżdżał przez najgorętszy kawałek Hiszpanii, to jest okolice Murcji i Lorki
. Więc nastawiam budzik na piątą i spać !
Ale najpierw pobudka i degustowanie widoków:
Przed godz. 13 zbliżam się do celu, o czym informują drogowskazy. Z lewej strony drogi równina, z prawej na horyzoncie majaczą jakieś wzgórza, wreszcie z nadmorskiej mgiełki wynurza się spiczasta pojedyncza góra, która powoli rośnie w oczach. To już na pewno TO 
