Juro jadę w świat - Krym

[Adam]

Gratuluje wyprawy i czekam na fotki.

[Schwartzu]

Ciekawy kierunek, czekamy relacji

[Celina]

Nie obijaj się, Qbeł!

[Winnetou]

Nie obijaj się, Qbeł!

On sie nie obija-On jest teraz na rehabilitacji w Ciechocinku.
A powazniej to szacuneczek Kuba!

[Qbeł]

Wyjeżdżam planowo , no? , może z małą obsuwką czasową , ale co tam , godzinka w tę czy we w tę nie ma znaczenia , tym bardziej ,że przede mną tych godzin w siodle sporo.
Pruję do Chełma , gdzie mam klepnięty pierwszy nocleg w jednostce straży pożarnej ? i z resztą jedyny planowany podczas tej podróży.
Pierwsza droga mojej wyprawy , to długa , prosta , monotonna autostrada do Warszawy. Biorę bilecik by po kilku kilometrach zwrócić go w okienku i zapłacić całe 60 gr , a później już droga będzie za free. Lecę, pogoda fajna , nie za ciepło i nie za zimno ? w sam raz na motor. Przede mną tylko czarny asfalt? , żadnych widoczków poza ekranami dźwiękochłonnymi , których podobno jest więcej kilometrów (licząc obustronnie) niż wynosi długość tego odcinka autostrady. Jadę i się zastanawiam dlaczego nikt jeszcze nie wpadł na pomysł by te ekrany połączyć dachem , przecież mielibyśmy najdłuższy tunel na świecie!
Jest Warszawa. Zjeżdżam z ?autobany? w poszukiwaniu drogi na Lublin i po jakimś czasie pierwszy postój na tankowanie i fajeczkę. Fajna furka się tankuje , więc focia na początek wyprawy.

Do Chełma docieram około 19.00 , odnajduje właściwa jednostkę straży pożarnej, w której mam nocleg. Z przyjemnością zjadam dwa talerze gorącej zupki , która została od obiadu , jeszcze troszkę męskich strażackich rozmów , troszkę pytań dlaczego właśnie tam w ten dziki kraj , na jak długo , dlaczego sam etc. Spać, trzeba iść spać. Za mną pierwsze 360 km , a jutro przede mną 530 i pierwsze nieznane, czyli granica z Ukrainą o przekraczaniu której w necie jest mnóstwo jeżących włos na głowie historii.
Budzę się wcześnie , przed budzikiem , jestem nabuzowany emocjami , chcę już jechać dalej. Śniadanie , pakowanie , pożegnanie z kolegami i odjeżdżam ze strażnicy w kierunku granicy.


Po 20 km jestem na przejściu w Dorohusku. Ostatni raz na przejściu, gdzie istnieje kontrola celna , byłem jakieś 20 lat temu i od tamtego czasu nic się nie zmieniło , no ? , może poza terminalami. Przejście obstawione jest masą wszelkiej maści budek mieszczących kantory i jadłodajnie. Wszystko wygląda od Sasa do Lasa i pewnie byłby w tym jakiś urok i klimat , gdyby nie tony walających się wokół śmieci.
Lecę do kantoru , czyli jakiegoś kontenera budowlanego , w którym znajduje się punkt wymiany walut. Przygotowując się do wyjazdu szperałem w necie szukając porad związanych z kierunkiem mojej podróży i jedną z tych porad było by kupować hrywny(waluta ukraińska) na granicy , gdyż jest taniej. Niestety hrywny są tej samej cenie co u mnie w mieście , więc oczekiwana stówka oszczędności się rozmyła. Przy tej ilości hrywien , która kupuję udaje mi się zbić cenę o 2 gr - na nocleg z kolacja jest
Fajeczka i do odprawy. Podobno przekraczanie granicy w stronę Ukrainy jest najszybsze w niedzielę(za netem) i tak właśnie tej niedzieli jest. Przede mną do odprawy jedynie dwie ukraińskie łady. Polski pogranicznik , celnik i po dwóch minutach jadę przez most na stronę ukraińską do odprawy. Ukraiński pogranicznik? i magiczny kwitok , czyli karteczka od ogranicznika , która rangą ważności dorównuje paszportowi , czyli bez magicznego kwitka na Ukrainę nie wjedziesz. Pogranicznik na kwitku wypisuje moje imię i nazwisko , nr rejestracyjny i markę pojazdu. I zaczęło być wesoło Pogranicznik mówi : Harley , ja: Honda , pogranicznik: Harley, ja: niet Harley, eto Honda, pogranicznik: Harley Honda. I tak stanęło na kwitoczku.
Z kwitkiem kolejno należy pobiegać po okienkach , gdzie pozyskujemy w paszporcie i na kwitku jakże ważne urzędowe pieczecie.
Stojąc i czekając na odprawę celną zastanawiam się nad Harleyem Hondą... . Jeśli na Ukrainie mają jakiś centralny system , to co będzie jak będę wracał Hondą Shadow? Będą kłopoty?
Woła mnie ukraiński celnik ? paszport , kwitok , dowód rejestracyjny i jest pierwszy stempel. Idę do okienka obok po drugi stempel ? tutaj stempluje ładna Ukrainka z gwiazdkami na pagonach , ale niestety bardzo poważna - urząd zobowiazuje?. Jadę dalej by oddać magiczny kwitek kolejnemu pogranicznikowi. I jestem po 15 minutach na Ukrainie. Teraz kierunek Kijów.

Do Kijowa 500 km prostej , budowanej na Euro 2012 drogi. Zatankowałem jeszcze w Polsce , wiec zbiornik pełen i nie muszę się zatrzymywać w najbliższym czasie. Z granicy wyjeżdżam dwupasmową drogą , która po kilku kilometrach zaczyna się wić jak piskorz . Raz brakuje pasa lewego , raz prawego i tak przez wiele kilometrów. Jakoś dwupasmówka im na to Euro nie wyszła

Tak wygląda północno-zachodnia Ukraina

Prze wieczorem jestem w Kijowie i zaczynam rozpytywać o nocleg . W zakorkowanym Kijowie zaczepiam gościa na VTX-się , by mi wskazał , gdzie mogę znaleźć jakieś niedrogie spanko. Sława (tak ma na imie biker) mówi ,że niczego nie muszę szukać i zaprasza mnie do siebie. No to pajechali. Ląduję w jakiejś dzielnicy przemysłowej , gdzie Sława ma firmę i gdzie jednocześnie mieszka. Motocykle do garażu i idziemy do domu. Jemy kolacje , wypijamy butelke wina i gadamy do późnej nocy. Może tę gadaninę byśmy zakończyli wcześniej , ale moja znajomość języka rosyjskiego z przed 25 lat na poziomie liceum nie pozwoliła na wczesny sen .
Wstaję rano , w domu cisza , wyglądam przez okno na niebo pokryte ciężkimi chmurami ? pada. Cóż , pewnie ?kondon? będzie w użyciu.
Jemy sniadanie , gadamy, pogoda się klaruje , wychodzi słonko. Jest dobrze. Sława deklaruje się , że pokaże mi Kijów ?z motocykla? i wyprowadzi na rogatki miasta w kierunku na mój kolejny cel podróży , czyli Nikolaiv.

Lecimy w miasto. Ukraina jest państwem milicyjnym , Kijów jest miastem , gdzie milicjant stoi co sto metrów , a Sława jedzie bez szlioma(kasku) i każdego napotkanego milicjanta obdarowuje gestem ?fuck?. Czyżby moja ukraińska przygoda miałaby się zakończyć w Kijowie ? Bo to przecież ja jestem łatwym kąskiem dla ?obdarowanych? przez Sławę milicjantów , jako że jadę za Nim. Luzik , widać kijowska milicja , albo jest tak cierpliwa , albo już zna Sławę i jego nonkonformistyczne poglądy oraz sposób ich okazywania.

Pomnik "Miasto Bohater"


Plac Niezawisłości , na którym rozpoczeła sie Pomarańczowa Rewolucja , której wg. Ukraińców wcale nie było.


Panorama Kijowa

Z Kijowa wyjeżdżam późno , do Nikolaiva 500 km ? będzie ciężko. Na szczęście przede mną droga szybkiego ruchu. Po drodze jest jeszcze Pervomaisk , czyli post sowiecka baza rakietowa ?muzeum. Cienko z czasem , ale jak już tutaj jestem , to trzeba zajrzeć . Wprawdzie nie jestem fanem militarystki i spozierania na sowieckie relikty przeszłej wielkości , ale cóż kilka fotek na biegu zrobię.Podobno jest to muzeum , ale urządzenia są w 100 % sprawne , więc wietrząc teorie spiskową zastanawiam się czy przypadkiem takie muzeum nie jest formą przykrywki dla satelitów i szpiegów?. Kompleksowe zwiedzanie to 1,5 h , nie mam tyle czasu. Kilka fotek i spadam.




Przed zmrokiem do Nikolaiva nie dojadę , więc zaczynam się rozglądać za noclegiem szukając na mapie jakiegoś miasta , gdzie spodziewam się straży pożarnej i ewentualnego noclegu u ukraińskich kolegów . Do Nowej Odessy mam 30 km , zmierzcha , więc na ukraińskiej drodze robi się nieprzyjemnie. Jako ,że ukraińscy kierowcy jeżdżą podobnie jak kierowcy rosyjscy , których wyczyny można pooglądać w necie , więc na drodze nie ma ?zmiłuj się?. Trzeba mieć oczy dookoła głowy, ponieważ na drodze pierwszeństwo ma większy. Jeśli do tego dodamy brak konieczności jazdy w dzień na światłach to robi się bardzo nieprzyjemnie , tym bardziej ,że zauważyłem ,iż dla ukraińskiego kierowcy dzień trwa nadal po zmroku , czyli samochód bez włączonych świateł wieczorem nie jest niczym niezwykłym.Z duszą na ramieniu dojeżdżam do Nowej Odessy , odnajduję straż pożarną i bingo- mogę przenocować!
Mają bidę. Brak prysznica , toaleta , typu wygódka na zewnątrz na pedały, brak ciepłej wody , archaiczny sprzęt. Ale ludzie o wielkim sercu!!! Gdy jem kolację przychodzą i wyciągają z chaładilnika(lodówka) co kto ma i mnie częstują. Natomiast rano zastaję ich jak jedzą na śniadanie suchy chleb z herbatą , więc wyciągam co mam ze swoich zapasów z Polski i i teraz ja ich częstuję.



O 8.30. ruszam dalej. Dzisiaj nocleg już na Krymie , w Olenivce, czyli do przejechania 400 km.
Wyjeżdżam z Nowej Odessy żegnany przez spuściznę Sojuza , której to spuścizny wiele na Ukrainie.

Nikolaiv zostawiam po prawej i i gnam na Kherson. Robi się coraz cieplej i coraz klimatyczniej. Krajobraz zaczyna się zmieniać na suchy stepowy i zaczynają się pojawiać obrazki , których do tej pory nie było. Przy drodze , a właściwie w jej wzdłuż wyrastają bazary warzywne - arbuzy , melony ,winogrona i wszelkiej maści warzywa.

Coraz cieplej , odpinam podpinkę , rozpinam kurtkę. Zrywa się silny , ciepły, boczny wiatr. Widzę po prawej morze , jeszcze jest daleko , ale to oznaka ,że jestem u bram Krymu.
Jestem. Wjeżdżam na Krym. Hurra

Krym jest autonomiczną republiką i pewnie stąd ta pseudo granica.
ZDJĘCIE
Kieruje się na Olenivkę. Niezbyt szeroka i niezbyt równa droga wiedzie przez wysuszoną ziemię , która porastają jakby karłowate akacje , które oddzielają mnie od Morza Czarnego. No nie tylko akacje , jest jeszcze jakieś 300 m stepu. Jadę i się gapię na morze. Morze Czarne powinno być czarne , no może jakieś sine lub chociaż troszkę ponure , ale nie? , jest przepięknie turkusowo - niebieskie. Nie wytrzymuję i zjeżdżam w boczną stepową drogę jakich wiele mijałem podczas ostatniej godziny.

Chcę dotknąć i zobaczyć czy faktycznie jest tak ciepła woda w morzu jak opisują , czy faktycznie jest słona. Po prostu muszę , bo się uduszę. Dróżka wydaje się twarda , więc jadę dotknąć morza. Morza nie dotknąłem , ale moja żuchwa i tak dotknęła gleby.



Wybrzeże Tarchankut , czyli miejsce , gdzie ?ludzie nie płacą podatków?. Nie mogę sobie odmówić przejechania choć kawałeczka stepowej drogi , która biegnie tuż obok klifów i która ciągnie się niemalże wzdłuż całego wybrzeża Tarchankut. Wprawdzie Ach i Och to nie enduro , ale jakość gruntowej drogi pozwala na wolną jazdę. Jest pięknie.


Czas wracać. Do Olenivki już niedaleko. Wyjeżdżam z powrotem na drogę asfaltową , której nawierzchnia przypomina poukładane obok siebie orzechy laskowe zalane asfaltem. Przy stówce motor chce żyć własnym życiem , no?, ale nie on tu rządzi.
Jestem w Olenivce, szukam noclegu. Po oglądnięciu kilku kwater w końcu trafiam na coś z mediami i w dobrej cenie. Zostaje na noc.

Dzisiaj kierunek Eupatoria i Bakczysaraj. Po nocnej ulewie , która obudziła mnie dudnieniem w dach , ani śladu , jest słonecznie i cieplutko.
Po drodze zauważam napis ?czeburieki? na jakimś kolorowym budynku stojącym niemalże w szczerym polu. Zawracam bo raz ,że jestem głodny , dwa , że chcę na Ukrainie poznawać smaki , których u nas nie ma , a trzy , że ciekawi mnie czy te ukraińskie czeburieki będą smakowały tak jak te , które dawno temu jadłem w Węgorzewie .


Węgorzewskie czeburieki były węgorzewskimi i nie miały nic wspólnego z tym co tutaj skosztowałem. Pyszota i do tego za drobne:)
Chyba za dużo zjadłem i zamek suwaka w kurtce odmawia posłuszeństwa. Mam problem , kurtka się nie zasuwa . Tak , więc zwiedzanie Eupatorii rozpocznę od poszukiwania miejsca , gdzie naprawią mi suwak.Metodą koniec języka za przewodnika odnajduję w Eupatorii ?Mastierskoje szwalnoje? i problem z suwakiem jest zażegnany. Jadę do dzielnicy karaimskiej by zobaczyć Meczet Piątkowy , Sobór św.Mikołaja oraz zabudowania karaimskie wraz z kenesami czyli karaimskim domem modlitwy.




Niestety w soborze zdjęć nie można robić

Przepiękna dzielnica karaimska , której piekno zeszpecono żółtymi rurami gazowymi





Kenesy , czyli miejsce modlitw Karaimów




Z Epatorii lecę do Bakczysaraju.




C.D.N.

[Mai]

Qbuś czytam i oglądam z zapartym tchem

CIĄG DALSZY, CIĄG DALSZY, CIĄG DALSZY!!!!!!!!

[toooomelo]

Czekam na c.d

[Mariusz3]

Jechałem dokładnie w tym samym kierunku... łza się w oku kręci...

[Schwartzu]

Ale tam pięknie!
Dobrze idzie Ci relacja Qbeł, czekamy na ciąg dalszy

[wiecho]

To piękne trasy , od 3 lat spędzamy tam rodzinie urlop, za każdym razem odkrywając nowe rzeczy, miejsca, zwyczaje.
Czekam na więcej i za wytrwałość na ukraińskich drogach kto był wie o czym myślę

[yummy]

Hahaha, Harlej Honda rządzi! I nonkonformistyczny kolega również
I PRZETRWAŁEŚ w tym ruchu drogowym, za to szacun Nieźle sobie radziłeś jak znalazłeś nawet jakiegoś krawca czy cośtam.
Mówiąc o mediach na noclegu co masz na myśli? Wodę i prąd czy np. internet? Ile płaciłeś za taki nocleg?
Jechałeś na światłach? Dużo dostałeś mandatów ? Dawałeś w łapę? Wiesz czy kierowcy samochodów też nie mają obowiązku jeżdzić z pasami, tak jak motocykliści bez kasków?

[Qbeł]

Z Eupatorii lecę do Bakczysaraju. Nie chce mi się jechać przez Simferopol(stolica Krymu) , więc szukam na mapie jakiegoś skrótu , który pozwoli mi ominąć tę metropolię i troszkę skrócić dystans. W miejscowości , w której skrót miał się zaczynać , mam trochę problemu z odnalezieniem dogi. Jadę w jedną stronę i nic , zawracam i też nic nie widzę , więc skręcam na chybił trafił w nadziei , że kogoś znajdę w tej wyludnionej miejscowości , kto wskaże mi drogę. Człowieka znaleźć też problem. W końcu się udaje , i drugie i pierwsze, i wyjeżdżam na właściwa drogę.

W Bakczysaraju jestem późno , więc dzisiaj tylko szukam kwatery i pewnie się powłóczę po miasteczku. Melduje się na uliczce Czołgistów 5 , fajnej taniej kwaterce i ruszam w miasto ? trzeba coś fajnego zjeść. Podobno na przeciwko Pałacu Chanów jest knajpka gdzie serwują tatarski płow , który spożywa się w pozycji horyzontalnej. Knajpkę odnajduję , pozycję horyzontalną też zajmuję , ale ten płow... . Owszem , smaczny , ale ilość taka , że przedszkolak by się zalał łzami po takim obiedzie. Na szczęście obok widzę knajpkę z czeburiekami , więc dopycham i biorę jeszcze jednego na wynos ? tak na wszelki słuczaj jakby się poprzednie za szybko ułożyły w brzuchu.
Uliczki Bakczysaraju



Zmierzcha. Siedzę pod baldachimem z winogron , czytam książkę o gościu , który wędruje po świecie za free przy pomocy ludzi z twittera i nagle z pobliskiego meczetu dobiega śpiew muezina. Zawodzi rewelacyjnie. Jest klimat.
Jutro przede mną Chanski Dwariec czyli Pałac Chanów , Monastyr Uspieński i Skalne Miasto.
O świcie budzi mnie swoim śpiewem muezin. Słucham i cieszę się ,że nie muszę wstawać i rozwijać dywanika o poranku , bo jakoś by mi się nie chciało teraz wypełzać z ciepłego łóżeczka .

Jeszcze wielka, już pusta Girajów dziedzina.

Zmiatane czołem baszów ganki i przedsienia,...

O 9.00 jestem w Pałacu Chanów (http://pl.wikipedia.org/wiki/Pa%C5%82ac ... _krymskich ) , pstrykam zdjęcia na dziedzińcu udostępnionym zwiedzającym za free i jednocześnie czekam , aż się utworzy 10-cio osobowa grupa , która przewodnik zabierze do części pałacu za która już obowiązuje taxa.






I tutaj także jest piętno minionych lat

Pałac Chański liczy około 80 komnat , które zajmował dwór , na którym było w sumie około 500 żon i nałożnic chana. Więc mieli ciasnotę:)

W środku sali wycięte z marmuru naczynie;

To fontanna haremu, dotąd stoi cało

I perłowe łzy sącząc woła przez pustynie:...

Kolejnym punktem na dziś jest Monastyr Uspieński (http://pl.wikipedia.org/wiki/Monaster_Z ... Cej_(Krym) ) , czyli męski klasztor i cerkiew znajdujące się w wykutych w zboczu skalnych pomieszczeniach. Pierwsze prace nad powstaniem świątyni były rozpoczęte przez Greków w VIII w n.e. Obecnie można oglądać jedynie część pomieszczeń z XIV wieczną cerkwią w grocie skalnej. Niestety wewnątrz nie można robić zdjęć.





Idę w Czufut-Kale ? skalnego miasta. Tłok jak na otwarciu Biedronki i nie podoba mi się to , ale cóż ?, jak już tutaj jestem , to dam się ponieść tłumowi i jakoś dolezę na te górkę. Gorąco i trochę nie fajnie.
Wlazłem , siedzę , pale fajeczkę i się zastanawiam , co bym wolał : murować chałupę , czy wykuwać chałupę. W sumie dobrze ,że teraz można wziąć kredyt na 350 lat i ani nie murować , ani nie kuć. I potomnym można coś zostawić ? 300 lat kredytu





W sumie miałem plan taki , aby jeszcze dzisiaj pojechać do Sewastopola , ale mi się nie chce szukać w wielkim mieście kwatery. Zostaje jeszcze na jedną noc , tym bardziej ,że do Sewastopola mam tylko 40 km , jestem zmęczony i chcę posłuchać sobie jeszcze muezina , który zaciąga najfajniej ze wszystkich jakich dotąd słyszałem. Idę w miasteczko znaleźć coś do jedzenia , coś , czego jeszcze nie próbowałem. Pojadłem , odpoczywam. Jutro Sewastopol i dalej.
Rano jest rześko , ale słonecznie , będzie fajny dzień. Droga z Bakczysaraju do Sewastopola , wiedzie przez góry , właściwie zjeżdża się cały czas w dół i w końcu droga jest naprawdę doskonałej jakości.

W trzy punkty programu : port wojenny , Chersonez Taurydzki i Bałakława.
Wjeżdżam w miasto i kieruję się ?na nosa? w stronę morza , gdzie spodziewam się znaleźć to czego szukam. Natykam się na sewastopolska straż pożarną , więc nie domieszkuję zajrzeć i pooglądać. Mam szczęście znaleźć się w jednostce , gdzie jest najnowocześniejszy samochód pożarniczy na całej Ukrainie. Przy okazji korzystam z naściennego planu miasta i już mniej więcej wiem co i jak.
Port jak port , no może troszkę inny bo dzierżawiony od Ukrainy przez Rosje do 2047 r. jako ostoja rosyjskiej floty operującej na Morzu Czarnym. Tych niszczycieli , pancerników i lotniskowców jakoś mało widać , no?,ale pewnie o to chodzi

Pomnik ku czci poległych statków



Czas jechać dalej. Przebijam się przez miasto , by dotrzeć do Chersonezu Taurydzkiego ? antycznego greckiego miasta na Krymie , a właściwie tego co odkopano.
Przez zakorkowane miasto przebijam się w obranym kierunku , ale niestety nie jest łatwo. Kierowcy nie maja zwyczaju robić miejsca dla motocyklistów , więc jest ciężko. Jest jakiś miejscowy bajer. Lewa w góre i jadę za nim , gdyż zmierza w tym samym kierunku. Ukraińscy motocykliści radzą sobie na drodze łamiąc wszelkie przepisy , ale korki omijają. Jadę za nim ? raz kozie śmierć. Większość drogi przejeżdżamy jezdniami pod prąd.
Jestem pod Chersonezem , parkuje motocykl i widzę ,że idzie w moja strone koleś z torebeczka przy pasie , czyli haracz za parking będę płacił . Nic z tego , to ukraiński biker. Nawiązujemy rozmowę idziemy cos zjeść i przez kolejne trzy dni będziemy podróżowali razem , bo Dima również jest na wakacjach i włóczy się po Krymie dla ?oddycha?. Zostawiam klamoty pod opieką Dimy i idę do Chersonezu.



Szukamy po Sewastopolu muzeum motocykli , które po odnalezieniu , niestety , okazuje się być nieczynne z niewiadomych przyczyn

Kierujemy się na Bałakławę , obecnie mały porcik dla wypasionych jachtów , a kiedyś port gdzie stacjonowały i były remontowane w sztolniach wykutych w skałach radzieckie okręty podwodne.



Z Bałakławy jedziemy szukać noclegu i lądujemyw Simeiz na kwaterze u taksówkarza Jewgienija , czyli w miejscu , gdzie ludzie pojawiają się znikąd.
CDN

[alonso]

Extra Qbeł Miło się Ciebie czyta

[Qbeł]

On sie nie obija-On jest teraz na rehabilitacji w Ciechocinku.

Tomek , jeszcze nie jestem w Ciechocinku , ale Ciechocinek rozpoczynam od Miałkówka

Extra Qbeł Miło się Ciebie czyta

Dzięki Alonso

Dawałeś w łapę?

Ani w łapę , ani w nic innego
Pisząc o mediach , mam na mysli elektryczność ,ciepłą bierzącą wodę i kibel w standardzie europejskim

[Mai]

Łezka się zakręciła na widok Chersonezu, jest tam tak pięknie jak było!

Reszta niezmiennie wciąż dech zapiera

CD., CD., CD.!

[Jarek72]

No Qbeł, podziwiam, zazdroszczę i gratuluję .
Czekamy na dalszą relację

[tomik44]

Gratulacje, czytam i oglądam z zapartym tchem i czekam na cdn.

[jarek70]

Super,gratuluję Kuba

[wiecho]

czytam , oglądam i prawie wszystko widzę jeszcze raz na żywo
jeszcze, jeszcze !!!

[Greg66(Diesel)]

Pomysł ! Wyprawa ! Relacja Czekam na CDN.

[Qbeł]

Z Bałakławy jedziemy z Dimą w kierunku Foros by w efekcie osiągnąć , to co jest na Krymie najpiękniejsze , czyli jego południową część , z drogą wijącą się pomiędzy górami, a morzem , wzdłuż której rozlokowane są mniejsze i większe kurorty, drogi , która widokami wyryje się w pamięci. Jedziemy w kierunku Jałty , by gdzieś po drodze znaleźć miejsce , gdzie będzie możliwość zjazdu na plażę i rozbicia namiotów nad samym morzem.

Wyjeżdżając z Sewastopola przejeżdżamy obok Bike Show , czyli miejsca , gdzie jest organizowana przez Klub Nocnych Wilków największa impreza motocyklowa na Krymie. http://www.youtube.com/watch?v=Uh9gkgybOX8
Miejsce w klimacie filmu Mad Max





U Nocnych Wilków można , wg. tego co opowiada mi Dima, bezproblemowo się zatrzymać i przenocować , o ile jedzie się motocyklem. My jednak jedziemy dalej , tym bardziej ,że pora dnia jeszcze młoda i mamy inne plany.
Dima jedzie pierwszy , zna już trochę te drogi , a mnie pasuje jazda za nim , gdyż nie muszę skupiać się na drodze i mogę się trochę porozglądać i pstrykać fotki. Zjeżdżamy z drogi głównej w kierunku Skalnej Pieczary , do której drogowskaz wylukał Dima. Jedziemy urokliwą drogą w góry.

Nieświadomie omijając dróżkę wiodącą do naszego celu pakujemy się w góry , widokowo piękną , szutrową drogą , wijącą się wzdłuż górskiego zbocza góry . Pierwszy raz znalazłem się w takim miejscu , na takiej drodze i to jeszcze motocyklem. Jestem zachwycony.

Dima i Jego Vulkan VN 900






No , ale czas zmykać. Zjeżdżając z gór odnajdujemy jaskinię , ale nie korzystamy z jej uroków , gdyż cena , jak na nasze kieszenie , zaporowa , czyli koszt zbiornika paliwa ? wybieramy paliwo:) .
Jedziemy dalej wypatrując miejsc , gdzie widać namioty na plaży. Szukamy dojazdu do tych miejsc , ale jakoś nie mamy szczęścia i jeśli widać fajną miejscówkę , to motocykl tam nie dojedzie , a jeśli już jest droga na plażę dla moto , to klimat miejsca do d... .



Ściemnia się , poszukiwania staję się już niemożliwe , więc w efekcie lądujemy na przystanku autobusowym w Simeiz , gdzie , jak w każdej nadmorskiej miejscowości na Krymie najłatwiej i najszybciej można znaleźć kogoś , kto wynajmuje pokoje. Z resztą w większości miejscowości o kwaterę nie trudno , gdyż niemalże na każdej bramie wiszą tabliczki z napisem ???????. Po owocnych targach wynajmujemy ?komnatę? u taksówkarza Jewgienija.
Po poznawaniu nocnego życia Simeiz , wstaje ciut później niż zwykle. Na zewnątrz pogodnie , ale przede wszystkim strasznie gwarno. Hacjenda Jewgienija jest położona na zboczu pagórka i zbudowana jest metodą ? co roku dobudowuję pokoik? , czyli jest to zlepek wielu pomieszczeń połączonych korytarzykami , chodniczkami i innymi tajnymi przejściami , którymi przemieszczali się ludzie do i z kuchni , do i z toalety , i do i z nie wiadomo dokąd. Pojawiali się znikąd i znikali gdzieś ? cały czas nowe twarze:)





O ile dojazd do Jewgienija był prosty , bo jechaliśmy po zmroku za jego staruteńkim żiguli , o tyle teraz ? wyjeżdżając za dnia, błąkamy się wśród wąskich uliczek w poszukiwaniu drogi do centrum miasteczka i dalej , w kierunku Jałty.

Jesteśmy w Liwadii , a konkretnie Pałacu Woroncowa , gdzie zostały przypieczętowane przez "wielką trójkę" teherańskie postanowienia odnośnie powojennego kształtu Europy.
Obiekt piękny i egzotyczny , co jest wykorzystywane przez nowożeńców , których jest tutaj bez liku , do odbywania sesji zdjęciowych.
Rosyjski styl:

W parku spotykam kilkuosobową grupę cyklistów ze Szczecina , którzy na Krym dotarli pociągiem do Symferopola , a sam Krym już zwiedzają na dwóch kołach.

Poza tym ludzi bez liku , gwarno , tłumnie , turysta na turyście (czyt. rosjanin na rosjaninie) i drogo. Krym jest zamieszkiwany przez około 60% Rosjan , 20%Ukraińców, 20 % Tatarów i mały procencik mniejszości np. Karaimów.
Typowy turysta z Rosji:

Wynosimy się z Liwadii i po drodze do Sudaku docieramy do Jałty , gdzie niestety pogoda jest dżdżysta. Góry trzymają nad Jałtą chmury i jedynie tutaj pada , po prawej i lewej niebo czyste.
Jałta jest dużym , bogatym i drogim kurortem , więc nic tu po mnie. Kilka fotek i zmiatamy na Sudak.
Atrakcja turystyczna na nabrzeżu:





Po drodze natykamy się na niewielką , ale urokliwą świątynię poświęconą marynarzom. Mamy fart , gdyż akurat ktoś zaczał pięknie grać na dzwonach. Nie było to zwykłem bim - bom , lecz muzyka wygrywana na dużych i mniejszych dzwonkach. Super.


Mijamy Ałusztę , czyli taki nasz sanatoryjny Ciechocinek. Wprawdzie są tutaj pozostałości jakiejś twierdzy bizantyjskiej , ale mikre , a prawdziwa twierdza genueńska jeszcze przede mną ? w Sudaku. W Ałuszcie jedynie wpadamy na bazar i zjadamy obiad w postaci ciepłych bułeczek z nadzieniem mięsnym , innych z nadzieniem ziemniaczanym i do tego winogrona na deser.
Z Ałuszty jedziemy w stronę Sudaku krętymi górskimi serpentynami , niemalże 100 km samych zakrętów i przepięknych widoków.





Dojeżdżamy do małej miejscowości Morskie , jakieś 20 km od Sudaku. Ja nie chcę się pchać do dużego kurortu , więc tutaj będzie baza wypadowa , tym bardziej ,że znajdujemy fajną tanią kwaterę. Jutro Dima odjeżdża , gdyż zostały Mu juz tylko dwa dni urlopu i musi wracać do Nikołajewa , ja zostanę na trzy noce.
Rano Dima odjechał . Umówiliśmy się ,że jak będę wracał , to w Nikołajewie będę u Niego Nocował. Ja dzisiaj będę robił ?nic? , czyli włóczęga po bazarki i deptaku w poszukiwaniu nowych smaków , plaża , książka , wino i podskubywanie wiszących nad głową winogron:)

Jutro Twierdza Genueńska w Sudaku i Nowy Świat.

Dzień zapowiada się pięknie , jest słonecznie i ciepło już od samego rana. Jednak jest prawdą ,że Sudak i okolice są najcieplejszym rejonem na Krymie.
Wyjeżdżam i po 20 km serpentyn dojeżdżam pod Twierdzę Genueńską. Moto i klamoty zostawiam na parkingu i na luzaka zasuwam zwiedzać.
Twierdza Genueńska w Sudaku została zbudowana w średniowieczu przez genueńczyków jako jedna z szeregu wzniesionych na południu Krymu fortyfikacji obronnych. Powierzchnia twierdzy liczy 30 ha , a długość wysokich na 6-8 m murów to 1km.





Widok z murów twierdzy na Nowy Świat

I na Sudak:

Gorąco. Teraz kolej na ?Botaniczieskij zakaznik? w Nowym Świecie. Po 10 km dojeżdżam do Nowego Światu , za butelkę coca coli zostawiam motor na parkingu , kupuję olbrzymie brzoskwinie i idę szukać wejścia do rezerwatu.









Piknie.
Wracam do Morskie , kolacja na bazarku i kupuję różne krymskie słodkości i mocniejsze napitki , gdyż jutro już czas wyjeżdżać z Krymu. Jeszcze wieczorna plaża i pół litra wina i można iść spać. Szkoda ,że słońce nie zachodzi na morzem.
Dzisiaj opuszczam Krym. Wyjeżdżam przez Koktebel , Feodosje , Stary Krym do Nikołajewa , gdzie przenocuje u Dimy.
W Nikołajewie jestem przed wieczorem , spotykam się z Dimą pod tablicą ?Nikolaiv? i jedziemy do Jego garażu zaparkować motocykle , a później do mieszkania w ukraińskim blokowisku.

Osiedle podobne jak i w Polsce , tyle ,ze nie ma tutaj dróg. Zamiast tradycyjnych dróg jest droga przez mękę z bardzo ?ciekawymi ? elementami w postaci brakujących dekli od studzienek kanalizacyjnych . W niektóre są powtykane opony , lecz większość zieje czernią.
Rano lecimy na zwyczajową poranną kawkę , czyli poranne pogaduchy nikołajewskich bikerów , co jest ich rytuałem w chwilach wolnych od pracy.
Od lewej: Andriej , Dima i Dima - mój krymski drug. I hondzia 250cc

Wyjeżdżam od Dimy , z Nikołajewa, około 12.00. Dzisiaj kierunek Winnica , gdzie maja mnie przejąć znajomi motocykliści Dimy. Do Umania droga jest OK , ale od Umania asfalt jest tak nierówny , że plomby w zębach się obluzowują. Pod tablicą ?Vinnytsia? jestem chwilę przed zmrokiem , wysyłam sms do Siergieja i po małych perypetiach w końcu się spotykamy. Tradycyjny ?priviet? i pada pytanie , czy mam ?diengi?. Odpowiadam ,że ?niemnożko? , więc Sergiej mówi ,że jedziemy na kemping , kamper i pyta czy rozumiem. Odpowiadam ,że tak i ruszamy. Przejeżdżamy przez Winnicę , jedziemy jakimiś gruntowymi drogami i docieramy do Saszy , czyli wielkiego , 150-cio kilogramowego bikera , który serce ma jeszcze większe niż sam jest.
Sasza




Jadąc tutaj , myślałem ,że chłopaki odeskortują mnie na jakiś tani kamping , a przywieźli mnie do Saszy , gdzie faktycznie dostałem przyczepę kempingową w ajencję. Wprawdzie Sasza nalega bym spał w domu , ale mnie to niezobowiązujące spanko bardzo odpowiada.

Sasza jako człowiek okazałej postury , który uwielbia ?miaso? , przez cały czas dba z wydatną pomocą żony , abym nie był głodny:). Zacząłem od olbrzymiego ?steika?, później jakieś makarony i winko. Sasza robi ?damasznyje wino? , ale ostatnie , które zrobił w ilości 800 litrów , wyparowało , bo szwagier wypił:)
Sasza jest byłym specnazowcem , rusznikarzem i obecnie mechanikiem zajmującym się naprawą i przebudową motocykli, wiec jego dom i podwórko to jeden wielki warsztat pod wiszacymi gronami winorośli.Jest klimat. Gadamy do późnej nocy . Gdy się dowiadują ,że poprzednio jeździłem na Virago , natychmiast dzwonią do kolejnego bierka , który przyjeżdża na 1100. Również ma na imię Sasza i jest wielkim miłośnikiem tego modelu. Okazuje się , że Virago na Ukrainie jest jak na lekarstwo i jest to jedyne Virago jakie spotykam.

Sasza ze swoją 1100


Z Siergiejem


Ciekawostka - motocykl Saszy(nie tego od virówki). Chiński produkt , z ktorego właściciel jest bardzo zadowolony. Pojemnośc baku 22 l i zasięg tej 250-ki , to 800 km na zbiorniku.


I chińska 250-tka w automacie:


Rano Siergiej z młodszym Saszą na virówce odprowadzają mnie na rogatki miasta w kierunku Tarnopola i dalej Lwowa. Tankowanie na WOC i kierunek Lwów , i przejście graniczne w Przemyślu. Na Ukrainie paliwa są marnej jakości i w związku z tym najlepiej tankować na sieciówkach WOC i OKKO.
Do granicy w Przemyślu docieram po zmroku i w deszczu , napotykając wielokilometrowy sznur samochodów oczekujących na odprawę. Przed wyjazdem wyczytałem w necie ,że motocyklami można ominąć kolejkę i wepchnąć się na początek. Dla pewności pytam jeszcze oczekujących stałych bywalców i po upewnieniu się ,że tak faktycznie jest , boczkiem , boczkiem ładuję się na poll position kolejki oczekujących. 30 min i jestem po stronie polskiej.
Jadę do Przemyśla do straży pożarnej, gdzie nocuję. Następnego dnia rano ?zonk? , Ach i Och nie ma prądu. Szybki przegląd i okazuje się ,że klemy na aku są luźne ? jakość dróg kolejny raz dała się we znaki. Uprzednio musiałem pospawać w przydrożnym warsztacie mocowanie dolnego wydechu , dwa razy dokręcałem lusterka bo zawisnęły smętnym kalafiorem i pogubiłem śruby mocujące bagażnik. Drogi dają popalić.
Wyjeżdżam z Przemyśla i równymi jak stół drogami i jadę do domu , gdzie melduję się o 17.00 po przejechaniu 4,7 tys. km.
Wracając do dróg. Droga Winnica Tarnopol marna , ale za to droga Tarnopol Lwów , to koszmar. Jechałem w deszczu , więc odpuściłem robienie zdjęć. Za internetem: https://www.youtube.com/watch?v=oCRQxWVyks4

I tak zakończyła się moja , jak dotąd, największa przygoda motocyklowa. Bez złych przygód , a w ręcz przeciwnie , doświadczyłem samego dobrego na Ukrainie. Drogi faktycznie są w stanie złym , ale za to ludzie fantastyczni - otwarci i życzliwi. I właśnie te kontakty międzyludzkie , obok widzianych obrazów , najbardziej tkwią w pamięci.
KONIEC.

EDIT: Link do wszystkich zdjęć
https://plus.google.com/u/0/photos/1032 ... 6830754497

[Winnetou]

Brawo Kuba-piekna podroz i relacja.Lubie te kraje gdzie mowia po rosyjsku(mieszkalem i pracowalem tam kilka miesiecy),ale podroz po drogach gdzie plomby wypadaja troche mnie hamuje przed planowaniem tam wycieczki.Bo przeciez najladniej jest tam gdzie nie mam 3 pasmowych autostrad.My pozostaniemy przy Balkanach poki co...
Pozdrawiam i do zobaczenia

[jarek70]

Jestem pod wielkim wrażeniem,jeszcze raz gratuluję i ..........zazdroszczę ,pozdrawiam

[Rafał-Nowa.W.W.]

No cóż życie jest piękne trzeba korzystać ile można .
Jesteś lepszy od Cejrowskiego.
Dziękujemy i pozdrawiamy szacun dla Ciebie.

[udzin]

Chyle czoła, wspaniała wyprawa i o ile nie wspanialszy opis