To będzie bajeczka o pewnej (nie za długiej) wycieczce!W rolach głównych:
Żółwik, Honda CBF 600 SA (srebrna strzała)
Pirat, Yamaha XJR 1300 (bardzo męska!)
A zaczęło się tak, że pewnego dnia Żółwik i Pirat spakowali swoje motorzyki i rządni przygód wyruszyli na podbój takiego jednego kraju, w którym już prawie wszyscy motocykliści byli (oprócz nich samych).
Opowieść będzie nie za długa, co by nie zanudzać, a więc do rzeczy!
Dzień 1- trasa Warszawa ? Dukla.
Postanowiliśmy w ramach redukowania kosztów wypróbować coachsurfing i zanocowaliśmy u bardzo miłej 20 letniej Marysi. Zostaliśmy ugoszczeni jak paniska, nakarmieni i ululani do snu.
Dzień 2 ? Dukla-Satoraljaujhely (jakiś koszmar żeby to wymówić!)- Satu Mare. Od razu na wjeździe do Rumunii przywitał nas widok błąkającej się suni ze szczeniakami plus wrażenie ogólnej biedy. Dużo tirów, Cyganie i bezdomne psy. Nocujemy u miłej Coriny (również coachsurfing), która częstuje nas mamałygą i palinką. Dostajemy też butelkę palinki na drogę
. Rano zwiedzamy Satu Mare, w którym straszy charakterystyczny budynek w stylu głównego architekta minionej epoki, Ceauseascu. 
Zwiedzamy też muzeum wsi rumuńskiej (pomysł Coriny), w drodze do którego przez 50 km gotujemy się przez 2 godziny w samochodzie. Po drodze mijamy jeden z cudów architektury cygańskiej.
Wiemy jedno ? tu będzie gorąco!!! Baardzo gorąco!
Dzień 3 ? Cluj Napoca. Tutaj lokujemy się u wesołego Sama, który okazuje się być Amerykaninem od 8 lat mieszkającym w Rumunii. Mówi świetnie po rumuńsku, pisze książki o Rumunii po angielsku (jest pisarzem), a do swoich dwóch kotów mówi po hiszpańsku. W podziękowaniu za gościnę zostawiamy mu resztę napoczętej już palinki. Jego radość nie zna granic
Dzień 4 ? ?it?s time to get the Cracken!!!? (cytat z Sama) ? ruszamy w kierunku Transalpiny przez Alba Iulia. Robi się masakrycznie gorąco. Przebieramy się w jeansy, po czym po godzinie jazdy wrzucamy z powrotem pełen motocyklowy rynsztunek, gdyż zaczyna nieludzko walić deszczem
Niestety z tego powodu rezygnujemy z Transalpiny (czego później żałujemy) i ruszamy prosto na Transfogarasanul. 
Trasa okazuje się super fajna i zupełnie nie straszna (nie tak jak Trollstigen w Norwegii)
Zakręty szerokie i bezpieczne 
. 
Po drodze spotykamy rumuńskiego motocyklistę z klubu Angel Never Dies, który uniwersalnym językiem migowym wyjaśnia nam że warto zatrzymać się w jednym pubie. Na zjeździe z Transfogaraskiej zastaje nas noc, wiec zatrzymujemy się w bardzo fajnym 3 gwiazdkowym pensjonacie i wiemy już, że w tym kraju nie opłaca się rozbijać namiotu, ponieważ można się wygodnie wyspać i wykąpać za niewielkie pieniądze (30-40 zł od głowy)
. 
Dzień 5 ? Drakulo nadchodzimy!
Jedziemy w stronę Braszowa, żeby po drodze zobaczyć Bran, Zamek Drakuli, w którym podobno nigdy nie był
. Okazuje się, że zamek owszem, widać, ale z drogi, a przy wejściu, gdzie czeszą po 25 zł od osoby, nie widać już prawie nic. Zwiedzanie wnętrza też nie jest zbyt ciekawe, więc szybko stamtąd spadamy i kierujemy się w stronę Sinaia do dużo łądniejszego zamku Peles. 
Dzień 6 ? Bukareszt.
Jedziemy przez Ploiesti nowo wybudowaną autostradą, gdzie temperatura sięga prawie 55 st. Co kilkanaście kilometrów zatrzymujemy się aby nalać sobie wody gazowanej do kasku, co by nam resztki muzgóóów
do końca nie wyparowały (bo już część wyparowała). Naokoło nie ma dosłownie NIC 
i tak przez najbliższe 70 km! Jest koszmarnie, gotujemy się my i nasze motocykle. Do Bukaresztu dojeżdżamy ok. 18:00, termometr w centrum wskazuje 42 st.
Dzwonimy do Cosmina, naszego gospodarza z coachsurfingu, który przyjezdza po nas na Transalpie ubrany tylko w T-shirt i krótkie spodenki
. 
Gościu okazuje się być malarzem z powołania. Tworzy jakieś bohomazy, mieszka w ruinie i jest totalnie pokręcony! Po kilkunastu minutach spędzonych w jego, jakże ciekawym mieszkaniu dostrzegamy, że panuje tu totalny chlew i niewyobrażalny syf! Kupujemy dużą wodę i wielką colę, ponieważ upał nie daje nam żyć. Cosmin z uśmiechem na ustach stwierdza, że lodówka od jakiegoś czasu już nie działa?.. Ciekawie wygląda też łazienka z żółtym brodzikiem i pralką w poprzek. Podczas kolacji Cosmin wypija dwa browary
, po czym wsiada na motocykl i jedzie do pracy, stwierdzając, że u nich drinking&driving to norma, bo policja i tak nie zatrzymuje motocyklistów. W nocy wpieprzają nas jakieś pchły, śpimy może z godzinę i podejmujemy decyzję ? NIE JEDZIEMY NAD MORZE! TAM JEST ZA GORĄCO! UCIEKAMY W GÓRY! 
Dzień 7 ? pobudka o 5 rano i rura ile się da z Bukaresztu! Wyjazd z tego miasta bez nawigacji jest praktycznie niemożliwy.
Kilka razy wjeżdżamy nawet pod prąd i po godzinie błądzenia odpalamy GPS w telefonie, który ratuje nam życie. Po mieście włóczą się stada bezdomnych psów. Strzelamy szybko pałac Ceauseascu i zwiewamy.
Ten dzień to 400 km przez rejony patelniane ? praktycznie sama pustynia dookoła i ani jednej górki, ani jednego cienia. Umieramy?. To jest sprawdzian naszej wytrzymałości i odporności na upał, również naszych motocykli. Dojeżdżamy do wąwozu Bicaz, gdzie nocujemy pod wielką tamą.
Spotykamy tam miłego rumuńskiego endurowca, który z zawodu jest leśnikiem i jeździ swoim BMW bo parkach narodowych orząc oponami leśne runo
. Ten pan również preferuje drinking&driving 
. Po 3 piwach, gdy bar już jest zamknięty jedzie kupić nam następne browary .
To jest Tibi, endurowy leśnik
Dzień 8 ? postanawiamy odpocząć i robimy sobie tylko krótką 60 km wycieczkę do wąwozu Bicaz i Lacu Rosu, jeziora, które powstało w XIX w. poprzez osunięcie się ziemi i można po nim pływać łódką, ale trzeba uważać na wystające czubki sosen. Jest pięknie i oczywiście gorąco!
Dzień 9 ? dziury, które udawały drogę.
Jedziemy do Vatra Dornei przez 80 km normalnie, po czym prawie 100 km ze średnią 20-30 km/h, ponieważ nie ma tam drogi, tylko same dziury. Jest strasznie, wypadają nam plomby a motorzyki płaczą. To zdecydowanie kraj dla endurowców. Spotykamy łotewskich motocyklistów na transalpach. Jeden z nich ma ponad 70 lat i wyglądem przypomina Św. Mikołaja
. Pan preferuje lasy i błotko, asfalt bee . W międzyczasie zaczyna padać, co jest miłą odmianą! Cieszymy się bardzo!
Dojeżdżamy do górskiego schroniska u Pani Marleny, gdzie wpisujemy się do księgi pamiątkowej
Dzień 10 ? miały być malowane klasztory, ale ze względu na wykańczające nas temperatury i coraz większą ilość dziur na drogach postanawiamy opuścić Rumunię. Jest zdecydowanie za gorąco. W drodze powrotnej zatrzymujemy się w miejscowości Sapanta, gdzie zwiedzamy Wesoły Cmentarz. Znajdują się na nim zabawne nagrobki przedstawiające głównie w jaki sposób delikwenci pożegnali się ze światem
.
Wyjeżdżamy z Rumunii przez Węgry, gdzie przekoczowujemy noc w zajebistym 4 gwiazdkowym hotelu przy drodze
Dzień 11 ? to może odwiedzimy Frytkę? Walimy więc do Cisnej do Bacówki pod Honem. Spotykamy Frytkę, która pakuje się na Woodstock.
Dzień 12 ? mieliśmy posiedzieć, żeby się schłodzić, ale po co, skoro można objechać pętlę bieszczadzką.
Dzień 13 ? powrót do domu (również w upale), spotkanie z Alikiem pod Radomiem i na koniec mały przystanek w 66 (bo to czwartek był!).
Mamy nadzieję, że się nie zanudziliście
A teraz podsumowanie i dobre rady:
1. Zrobiliśmy 3650 kilometrów, z czego większość w palącym niemiłosiernie słońcu, co dało do myślenia na przyszłość jeśli zachciałoby nam się jechać w południowe strony
Końcówka lipca to raczej kiepska pora na wyjazd w te strony. Przede wszystkim jest za gorąco! Temperatury dochodzą do 40-50 st., co o ile w górach jest do wytrzymania, to na płaskim daje w d?. i w czapkę.2. Spaliśmy coachsurfingowo, bądź w pensjonatach albo tańszych hotelach. Cena pokoju 2-os to 80-90 lei (można przeliczyć na złotówki 1:1) Było czysto i przyjemnie.
3. Coachsurfing jest super. Ludzie naprawdę są pomocni i bardzo gościnni (kobiety w inny sposób: przygotowana kolacyjka, śniadanko, kanapki na drogę, czyste ręczniki, a mężczyźni w inny: kolacyjka na mieście, echo w lodówce, piwko, własne ręczniki). Polecamy korzystanie z tej opcji podróżowania. Można zredukować koszty i przy okazji poznać fantastycznych ludzi, zobaczyć jak żyją i jakie mają poglądy.
4. Jedzenie w knajpach jest dobre, obfite i można sobie na nie pozwolić finansowo. Śniadanie w hotelu to ok. 15 zł na os., obiad 20-30 zł/os., piwo 4-5 zł. Paliwo 5,60-5,90 zł/litr. Autostrady dla motocykli nie są płatne, nie potrzeba winiety.
5. Drogi pod granicą z Ukrainą udają, że są drogami. Są raczej dziurami. Nie polecamy drogi czerwonej od Sighetu Marmatiei do Vatra Dornei, droga krajowa nr 18. to KOSZMAR!
6. Zdecydowanie polecamy tylko trasy prowadzące przez góry. Nie warto zapuszczać się na płaskie, czyli odpada Wołoszczyzna, oraz droga E85 z Bukaresztu do Botosani. Jest potwornie nudna i nawet nie ma gdzie zjeść, chyba że ktoś lubi surową, niedojrzałą (albo uschniętą) kukurydzę z pola.
7. Najpopularniejszym samochodem w Rumunii jest Dacia 1310 a zaraz potem furmanka
Link do pozostałych zdjęc zostanie dodany po ich starannym ocenzurowaniu
)
Co prawda fantazji to mi nie brakuje, ale możliwości pojawią się jak odchowam dzieciaki i przekonam żonę 
